Ook dit jaar worden we weer overspoeld met wet- en regelgeving op het gebied van Privacy & Legal, Cyber Security, Information Security en QHSE (kwaliteit, arboveiligheid en milieu). Op onderstaande afbeelding hebben we de belangrijkste data voor je op een rijtje gezet. Daarnaast geven we in dit blog een toelichting over deze wet- en regelgeving.
De AI Act is een reguleringskader voor Artificiële Intelligentie (AI) binnen de Europese Unie (EU). Het doel van de verordening is om een veilig en ethisch kader te bieden voor de ontwikkeling, implementatie en het gebruik van AI-systemen binnen de EU.
Voor wie van toepassing?
De AI Act is van toepassing op aanbieders, gebruikers, importeurs en distributeurs van AI-systemen.
Welke eisen worden gesteld?
Op basis van het risiconiveau dat een AI-systeem met zich meebrengt stelt de AI Act verplichtingen aan aanbieders, gebruikers, importeurs en distributeurs van AI-systemen. Er zijn vier risiconiveaus gedefinieerd:
De meeste eisen worden gesteld aan AI-systemen met een hoog risico. Zij moeten onder andere een adequaat systeem voor risicomanagement inrichten, technische documentatie opstellen en transparant zijn naar de gebruikers over hoe het AI-systeem werkt.
Inwerkingtreding
De Europese raad heeft op 21 mei 2024 de AI Act goedgekeurd. Op 12 juli 2024 is de AI Act gepubliceerd in het publicatieblad van de Europese Unie (EU). Vervolgens treedt 20 dagen na publicatie de wet in werking. Twee jaar later is de wet daadwerkelijk van toepassing.
Update 17-9-2024
Op 1 augustus 2024 is de AI Act in werking getreden. Wat zijn de volgende stappen op de tijdlijn?
De NIS2 richtlijn is gericht op de risico’s die netwerk- en informatiesystemen bedreigen, zoals cyberbeveiligingsrisico’s. Het doel van de richtlijn is om een hoger cyber security niveau en meer Europese harmonisatie te bereiken.
Voor wie van toepassing?
Een organisatie valt onder de NIS2 wanneer zij actief is in een bepaalde sector en volgens bepaalde criteria gekenmerkt worden als essentiële of belangrijke entiteit. De sectoren die onder de NIS2-richtlijn vallen zijn als volgt verdeeld:
Een sector is essentieel of belangrijk als:
Welke eisen worden gesteld?
Organisaties die onder de NIS2 vallen moeten voldoen aan vier verplichtingen, namelijk:
Inwerkingtreding
Op 27 december 2022 is de definitieve versie van de NIS2 richtlijn in het publicatieblad van de EU gepubliceerd. Op 16 januari 2023 is deze richtlijn in werking getreden. Alle lidstaten hadden daarna 21 maanden (17 oktober 2024) de tijd om de richtlijn om te zetten in nationale wetgeving. Inmiddels is bekend dat Nederland deze deadline niet gaat halen. Naar verwachting treed de Nederlandse wetgeving van de NIS2 richtlijn in de zomer van 2025 in werking.
Update 17-9-2024
In Nederland wordt de NIS2 door het ministerie van Justitie en Veiligheid vertaald naar de Cyberbeveilingswet. Deze wet zal de huidige Wet beveiliging netwerk- en informatiesystemen (Wbni) vervangen. Van 21 mei tot 2 juli 2024 vond een internetconsultatie plaats voor dit wetsvoorstel. De sectoren, organisaties en personen kregen de gelegenheid om op de concept wetteksten te reageren. Momenteel worden de ontvangen reacties overwogen en wordt beoordeeld of het wetsvoorstel aangepast dient te worden. De Rijksoverheid adviseert om niet af te wachten, maar om alvast voor te bereiden op de aankomende wet- en regelgeving.
De Cyber Resilience Act (CRA) is gericht op het verbeteren van de beveiliging van producten met digitale elementen die in de EU op de markt worden gebracht. Het doel van de CRA is om het algemene niveau van Cyber Security van digitale producten en diensten in de EU te verhogen.
Voor wie van toepassing?
De CRA is van toepassing op de fabrikanten, importeurs en distributeurs van producten die in verbinding staan met andere apparaten of een netwerk (digitale producten). Dit geldt zowel voor software, hardware als componenten, die direct of indirect op een apparaat of netwerk zijn aangesloten. Met uitzondering van specifieke uitsluitingen, zoals opensourcesoftware of diensten die reeds onder de bestaande regels vallen (bijvoorbeeld medische hulpmiddelen en auto’s).
Welke eisen worden gesteld?
De CRA stelt eisen aan de digitale producten voordat deze op markt gebracht worden. Daarbij worden de meeste eisen gesteld aan de fabrikanten. Zij moeten aan diverse cyberbeveiligingseisen voldoen, zoals:
Importeurs moeten er onder andere op toezien dat fabrikanten hun verplichtingen zijn nagekomen, bijvoorbeeld dat zij de conformiteitsbeoordeling hebben uitgevoerd. Distributeurs zijn verplicht ervoor te zorgen dat het product is voorzien van een CE-markering. Ook controleren zij of de fabrikant aan bepaalde verplichtingen heeft voldaan, zoals het product voorzien van een element om het te kunnen identificeren.
Inwerkingtreding
Op 12 maart 2024 heeft het Europees Parlement gestemd. Naar verwachting gaat de CRA nu de laatste wetgevende fase in. Inwerkingtreding gebeurt 20 dagen na de publicatie in het publicatieblad van de EU. Vervolgens hebben fabrikanten, importeurs en distributeurs 36 maanden de tijd om aan de wetgeving te voldoen.
De Data Governance Act (DGA) is een verordening gericht op het bevorderen en reguleren van vrijwillige gegevensuitwisseling binnen de Europese Unie. Het doel is om het vertrouwen in het uitwisselen van data te vergroten, mechanismen om beschikbaarheid van data te versterken en technische belemmeringen voor het hergebruik van gegevens uit de weg te ruimen. Kortom, het creëren van een veilige en betrouwbare omgeving waarin data tussen bedrijven, overheden en burgers gedeeld kan worden.
Voor wie van toepassing?
De DGA is van toepassing op aanbieders van databemiddelingsdiensten, ook wel gegevensbemiddelaars genoemd, en organisaties die zich bezighouden met data-altruïsme (het verwerken van gegevens voor algemeen belang). Daarnaast gelden er eisen voor de publieke sector om het hergebruik van openbare en beschermde gegevens veilig en volgens wetgeving te laten verlopen. Overigens vallen zowel persoonsgegevens als niet-persoonsgegevens onder de reikwijdte van de DGA.
Welke eisen worden gesteld?
De DGA stelt diverse eisen aan de betrokken partijen bij het hergebruik van publieke data.
Gegevensbemiddelaars moeten onder meer aan beveiligings- en interoperabiliteitseisen gaan voldoen. Zij mogen gegevens niet voor andere doeleinden gebruiken of op eigen initiatief verhandelen en moeten voldoen aan strenge eisen om neutraliteit te garanderen.
Organisaties die zich bezighouden met data-altruïsme moeten onder ander voldoen aan eisen om de privacy en overige belangen van personen en bedrijven die gegevens beschikbaar stellen te beschermen. Daarnaast moeten deze organisaties een non-profitkarakter hebben en voldoen aan transparantievereisten.
Daarnaast worden er technische vereisten gesteld voor de publieke sector zodat de privacy en vertrouwelijkheid van gegevens bij hergebruik volledig nageleefd wordt. Denk aan technische oplossingen als anonimisering pseudonimisering of toegang tot gegevens in beveiligde verwerkingsomgevingen.
Inwerkingtreding
De DGA is op 3 juni 2022 gepubliceerd in het publicatieblad van de Europese Unie. Met ingang van 24 september 2023 is het van toepassing in alle lidstaten. Aanbieders van databemiddelingsdiensten hebben tot 24 september 2025 om aan hun verplichtingen uit de DGA te voldoen.
Update 17-9-2024
De DGA heeft rechtstreekse werking, waardoor de regels directe doorwerking hebben in de lidstaten. Een lidstaat heeft de mogelijkheid om middels een Uitvoeringswet bepaalde normen en regels uit de verordening zelf in te vullen. Hierin worden onder andere een aantal organisaties, een centraal informatiepunt en de toezichthouders aangewezen. Het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat heeft hiervoor een wetsvoorstel ingediend op 17 oktober 2023.
Het wetsvoorstel voor de Uitvoeringswet van de DGA is op dit moment in behandeling bij de Tweede Kamer. Op 25 september 2024 vond het plenaire debat plaats. Op 1 oktober wordt gestemd over dit wetsvoorstel.
De Digital Operational Resilience Act (DORA) stelt eisen aan de operationele veerkracht van financiële instellingen met betrekking tot informatiebeveiliging. Het doel is om de IT-risico’s beter beheersbaar te maken en de digitale weerbaarheid van financiële instellingen en andere entiteiten binnen de financiële sector te versterken.
Voor wie van toepassing?
DORA is van toepassing op financiële instellingen, zoals banken, verzekeringsmaatschappijen, handelsplatformen en beleggingsinstellingen. Daarnaast geldt de DORA ook voor ICT-leveranciers die diensten leveren aan deze financiële instellingen, evenals (ICT) bedrijven die zelf financiële diensten verlenen.
Welke eisen worden gesteld?
Het is verplicht om een uitgebreid raamwerk voor risicobeheer op het gebied van informatie- en communicatietechnologie (ICT) te implementeren. Daarbij worden onder andere eisen gesteld aan ICT-risicomanagement, ICT-risicobeheer van derden, testen van digitale operationele veerkracht, ICT-gerelateerde incidenten, delen van informatie en toezicht op kritieke externe leveranciers. Denk bijvoorbeeld aan:
Inwerkingtreding
De wetgeving is op 16 januari 2023 in werking getreden. Vanaf 17 januari 2025 moeten financiële instellingen en hun ICT-leveranciers ook daadwerkelijk compliant zijn aan de verordening.
Update 17-9-2024
De Autoriteit Financiële Markten (AFM) en De Nederlandsche Bank (DNB) zijn verantwoordelijk voor het toezicht op naleving van de DORA. Uit een onderzoek van DNB blijkt dat een groot aantal financiële instellingen nog aanzienlijke stappen moet zetten om de deadline van 17 januari 2025 te halen. Veel instellingen moeten nog starten met de gap-analyse op zowel de DORA als de onderliggende regelgeving (RTS/ITS). Organisaties die hun gap-analyse hebben afgerond en reeds zijn gestart met de implementatie zijn vaak nog niet vergevorderd. Tot slot, ontbreekt vaak een overkoepelend overzicht. Voorbeelden hiervan zijn het vereiste informatieregister, het ‘DORA compliant’ maken van de (registratie van) contracten met kritieke en niet kritieke ICT-dienstverleners en de monitoring van gehele uitbestedingsketens en de rapportages hierover.
DNB zal in het eerste kwartaal van 2025 informatie opvragen over alle contracten die financiële instellingen hebben met derde partijen voor ICT-diensten. Dit is nodig om vast te stellen welke ICT-leveranciers als ‘kritiek’ worden aangemerkt volgens de Europese DORA-regelgeving. Tegelijkertijd moeten instellingen een proces hebben ingericht voor het melden van ICT-incidenten, dat voldoet aan de DORA-eisen.
De Energy Efficiency Directive (EED) is een richtlijn waarmee de Europese Commissie bedrijven en instellingen wil motiveren om meer energiebesparende maatregelen te treffen. Het doel is de energie-efficiëntie in de EU te verbeteren.
Voor wie van toepassing?
Een onderneming heeft een EED-auditplicht indien zij:
OF
Daarnaast kunnen organisaties of instellingen die een economische activiteit uitvoeren (bijvoorbeeld gemeenten of onderwijsinstellingen) ook een EED-auditplicht hebben. Een economische activiteit is het aanbieden van goederen of diensten aan derden op de markt. Als het totaal (aantal werknemers of genereerde omzet en bijbehorend balanstotaal) van de economische activiteiten boven de grenswaarde van een grote onderneming liggen, dan is de instelling EED-auditplichtig voor de inrichtingen waar deze economische activiteiten plaatsvinden. De grenswaarde van grote ondernemingen zijn 250 of meer FTE of meer €50 miljoen jaaromzet én meer dan €43 miljoen jaarlijks balanstotaal.
Welke eisen worden gesteld?
Organisaties die aan de EED moeten voldoen dienen een EED energie-audit uit te voeren, waarbij het actuele energieverbruik en de mogelijke energiebesparende maatregelen in kaart worden gebracht. Daarnaast moeten zij de rapportage van de EED energie-audit indienen bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO).
Inwerkingtreding
De EED, in deze vorm, trad inwerking op 1 juli 2019. Elke vier jaar dienen EED-auditplichtige organisaties een EED energie-audit rapportage in bij de RVO. De derde ronde is gestart op 1 juli 2023. De deadline voor het indienen van de rapportage is 31 december 2024.
Let op! In de vorige ronde de rapportage eerder ingediend, dan dient dit ook deze ronde te gebeuren. Tel 4 jaar op bij de datum van inleveren vorige ronde, dat is jouw deadline.
De Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) is een richtlijn van de EU met strenge eisen voor duurzaamheid en niet-financiële rapportage voor bedrijven. Het doel is om de duurzaamheidsrapportage te verbeteren en harmoniseren.
Voor wie van toepassing?
De aankomende jaren zullen steeds meer ondernemingen moeten voldoen aan de CSRD. In eerste instantie is de CSRD is van toepassing op grote beursgenoteerde bedrijven en bedrijven met openbaar belang (o.a. banken en verzekeringsmaatschappijen). Dit zijn grote instellingen van openbaar belang met meer dan 500 werknemers. Het betreft ondernemingen die op dit moment reeds aan de NFRD onderworpen zijn.
Een onderneming is groot als het voldoet aan minimaal twee van de drie onderstaande criteria:
Welke eisen worden gesteld?
De CSRD verplicht bedrijven te rapporteren over zowel zakelijke en financiële risico’s als de risico’s voor en hun impact op mens en milieu (dubbele materialiteitsprincipe). Bij deze duurzaamheidsverslaglegging worden de volgende principes aangehouden:
Inwerkingtreding
De inwerkingtreding van de CSRD is gefaseerd over de aankomende jaren, afhankelijk van grootte en type onderneming.
Grote beursgenoteerde bedrijven en bedrijven met openbaar belang (o.a. banken en verzekeringsmaatschappijen)
Andere grote ondernemingen die momenteel niet onder de NFRD vallen:
Beursgenoteerde MKB-ondernemingen (kleine en middelgrote ondernemingen), kleine en niet-complexe kredietinstellingen en bepaalde verzekeringsentiteiten:
Non-EU ondernemingen met significante activiteiten in de EU:
Heeft jouw organisatie hulp nodig bij bovenstaande wet- en regelgeving? Onze consultants staan klaar om jou te ondersteunen. Neem vrijblijvend contact met ons op voor de mogelijkheden.
Reduce Risk, Create Value!